καπνός του πάθους

Ποιος σου είπε πως τις νύχτες
όπου η νικοτίνη βάφει τα άχρωμα χέρια μου,
μπορείς ευθαρσώς να σκοτώνεις τη μυρωδιά;
Είναι ρίγος στη γωνία του τσιγάρου
ο καπνός του πάθους!

Απομάκρυνε το ιδρωμένο βλέμμα σου
απ’ τον καθρέπτη μου.
Βρίσκεται εκεί,
για να μετράει δάχτυλα ριζωμένης αγάπης
Κι εσύ,
μια πνιγερή μοναξιά λερώνεις με κενό!

Σώπασε!
Δεν ανοίγουν έτσι οι πληγές.
Μόνο γνήσια δάκρυα ,
διάφανα νυστέρια ,
εγχειρίζουν τη ζωή.

Ραμμένες φλόγες
απολυμαίνουν τη τομή!

γωγώ

***

Σώπα κι άκου!
Η ναρκωμένη σιωπή μου αποφάσισε να μιλήσει!

maria r

Μη παίζεις χαρτιά
Με την άπνοια,
Μοίρασε κάρτες
Στου ανέμου τα χέρια!

Μη ξεγελάς τη γάνα των τοίχων
Με αφίσες,
Πάρε άσβεστο
Ν’ απολυμάνεις τη νικοτίνη του κορμιού σου!

Μην ανοίγεις οπές
Με τα δάχτυλα των ποδιών σου,
Αιθρίαζε ουρανό
Με άπαρτη όψη!

Μην απολύεις,
Χάρτινες λέξεις,
Ύφαινε μελάνι
Σε κιτάπια σιωπής!

Μη κρυφοκοιτάζεις
Τη ζωή μου,
Τόλμησε αν θες
Να δραπετεύσεις σ’ αυτή!