Τρίτη 30 Ιουνίου 2009



κυλινδρικές συναρμολογήσεις
γενεές στάχτης και κάποιοι επιστήμονες κυκλοθυμικοί
γύρω από ένστολες βιομηχανίες ξεμαλλιασμένες …
με εμπνέουν …

πολυλογούν οι αναθυμιάσεις

διαμελίζουν στις παγίδες των ονείρων
συσσωρευμένους ιστούς πληγωμένους

εξάγουν από αδύναμες σωληνώσεις, πτήσεις …

η απογείωση χάνει τα φτερά της
τι συλλέγεις ? ηλεκτροπληξία πλήξης?

κοίτα γύρω μας ,
σωτήρες ιθαγενείς ,σκοτώνουν φίδια περιέργειας
βουτάνε τα βέλη τους στο φαρμάκι
προς φύλαξη νυμφομανής άτιμης, πληρωμένης δύσης …

τι προστατεύουμε όλοι ακριβώς?
μια οδοντοστοιχία , πριν δηλητηριαστεί
από την τελευταία δαγκωματιά …

tango


P.S : λυπάμαι που το ρέψιμο του θανάτου μου
θα είναι η κόκκινη παλίρροια του φοβισμένου ρίσκου σας …

***

στοχάσου όμως
τα θυμωμένα κλωνιά του πύργου
που δαγκώνουν άγρια τη θύμηση

εκείνα τα ηλιογέρματα
στο λυρικό φαρμάκι των πουλιών
κόποι τεμαχισμένοι
στα ακρολίθαρα της μοναξιάς

στη μέση της πληρωμής
αφυπνίζουμε ούλα
σε κορμί ανούσια προδομένο

«δεν είναι η εκβολή αναθυμιάσεων
στο φοβισμένο ρίσκο
ο πόνος είναι της λύπης»

Γωγώ Πακτίτη

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

καθρέπτης ολόκληρη



Πάλι ολόσωμη διανυχτερεύεις!

Πάντα,
Με φαντάσματα τεμαχισμένα
Στη πτυχή της νύχτας

Καθρέπτης ολόκληρη!

Επιθυμίες
Μήπως οι άλλοι μεταμφιεσμένο φως
Στο περίγραμμά σου κλέψουν

Κάποτε αποδέχτηκες
Μικρογραφία μεγέθυνσης
Μα τώρα…

Τώρα,
Τα φορητά γιατί τους
Φαντασιώνεις
Στη λιπαρή τέχνη τους

"στη Μ.Ρ."

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

τουλάχιστον



Τουλάχιστον, εγώ ανακάλυψα ότι κάπου με έχω χάσει. Εσείς;

Και ίσως αυτή είναι η ζωή μας τελικά
Όσο μας χάνουν οι άλλοι
εμείς να ψάχνουμε να μας βρούμε
λησμονώντας πάντα τι έγινε
την τελευταία φορά που ανταμωθήκαμε

Και πόσο άσχημα μυρίζει
η διαδρομή από την μια μεριά του νου
στην απέναντι όχθη του

Είναι όλα αυτά τα προχειροθαμμένα μυστικά, βλέπετε,
που σαπίζουν κάτω από το ανελέητο χαμόγελο της πραγματικότητας ενώ τρέφουμε τις φλέβες
με εύπεπτους μύθους

Μαρία Ροδοπούλου


Τουλάχιστον
Κάτι διαφορετικό

Κάτι που στα δάχτυλα
Ξεφλουδίζω
Σαν παραλλαγή της σήψης

Μπορεί
Οι ρηχές ηδονές
Τον ερχομό τους ν’ αγνοούν,
Η όχθη όμως
Η απέναντι
Απόλυτα παραδέχεται

Τουλάχιστον
Μετατροπή ξημέρωσε

Γωγώ Πακτίτη

Τρίτη 2 Ιουνίου 2009



Απέναντι με μεταφέρω
Στα αποκαΐδια αποκάλυψης
Της μονότονης ισχύος σου

Κάρβουνο με κατασκευάζω
Λύχνους να ζωγραφίζω
Σε χίμαιρες σβηστές
Των αλήτικων πεζοδρομίων

Τις αλάνες του λάθους
Αναλύει η μαυράδα μου!

Στις παλιές σκαλωσιές με σχεδιάζω
Της ερημιάς
Φαντασμάτων στήριγμα
Μετέωρο

Τα ίχνη σου τυπώνουν την ανταρσία μου!

Αντίληψη καρφωμένη
Αποστήθισης υγρής
Η γνώση σου,
Φτήνια διαρρέει