Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

ολόσωμη φιλία



Δεν ξέρω τι είναι αυτό που ξεσκουριάζει
Τις κλειδώσεις μου,
Δεν γνωρίζω τι τα άλατα τεμαχίζει
Από τα μάτια μου,
Ούτε τις αδιάκριτες επαναστάσεις
Τι τις καυτηριάζει.

Αυτό που ανόρεκτα προσγείωνα
Στους ώμους μου,
Σήμερα έγινε ολόσωμη φιλία.

Δυο πρόσωπα μου χάρισαν,
Να προσεύχομαι σαν πονώ!

Δυο ψυχές με μάντεψαν,
Να ξορκίζουν τους άσβεστους
Εφιάλτες μου!

Δυο αλήθειες με φίλεψαν,
Να με αγκαλιάζουν
Στη σιγουριά της νοσταλγίας!

Δεν θα μπορούσα ποτέ
Τα λόγια μου να συνθέσω,
Αν η «αγάπη» δεν εμφανιζόταν
Ξανά στα σημάδια μου.

«υψίστης ασφάλειας το αίμα σας»


“Το ελάχιστο της εκτίμησής μου
στις αγαπημένες φίλες μου Μαρία και Μαίρη”

Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Tρέξε

Τρέξε
Λιγότερο απ’ τον άνεμο
Να προλάβεις
Τα μαλλιά σου να δεις
Πως με τον χρόνο διακλαδώνονται

Τρέξε
Περισσότερο απ’ το κλάμα
Να παρατείνεις τη σιωπή
Της τελευταίας μνήμης

Ταυτόχρονα πήγαινε
Με την παραλλαγή της θάλασσας
Το μοιρολόι ατιμώρητο
Μη μείνει
Που γλώσσες τσάκισε βίαια
Στου πένθους τις κοιτίδες

Και σταμάτα εκεί
Σε έρωτες ορθούς
αναγνωρισμένους
Στου κορμιού τις θήκες
Που άλλοτε φιλοξενούσαν
Σπαθιά για χάδια

«τι θα γινόταν αν το βάθος μας άλλαζε;»

υ γ

ότι απέμεινε στις τσέπες
του ηττημένου
είναι που δεν ξεχνά
ονόματα αφετερίας


Γωγώ Πακτίτη

Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

κορμός αλήτης


Η δύναμή μου
Μια ανατροπή
Φουστάνι βιασμένο
Κατασκευής παράνομο

Μονόφθαλμος
Ο κορμός αλήτης

Μάτια σφαλισμένα
Εντός του διακορευτή
Δωματίου

Χτύπων εκτίναξη
Η αναφυλαξία εντόμων
Που διεισδύουν στα ανόθευτα

Δεν έκλεψα, με έκλεψαν
Δεν σκότωσα, με σκότωσαν

«Φτηνά παζάρεψαν τα δάκρυά μου!»

Ότι στις λέξεις είχα βασανίσει
Με λάβωσε με εξαφάνιση!


Το χθες κομμάτιασαν
Άνευ αναισθητικού!


Υ. Γ.

«Δεν πονάει η απώλεια, αλλά το γιατί!
Κι όταν η απάντηση γδαρμένη συλλαβίζει
Μοιάζει αδικία ηθελημένη
Στη μονιμότητά μας»