Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009




Τους διαστέλλοντες φονιάδες πορνεύω
Στους κισσούς της πλάτης μου

Περάστε κόσμε…
Φυγόδικος είμαι από μοναστήρι σχιζοφρενών

Αφήστε την κατάρα σας
Στις ριγέ ανταρσίες μου

Εκείνο το ψαλίδι,
Που χρόνια είχα φυλαγμένο,
Με τα χέρια μου το δίνω
Τις εμμονές μου να ματώσετε.

Στις φλέβες η σκουριά να διασταυρωθεί…

Οσμή σήψης το βλέμμα
Τα βιώματά σας χορταίνει

Περάστε…
Αφήστε το «όχι»
Στην αναίρεσή μου να βαπτιστεί

«Το θύμα δεν παριστάνω
Ο φόβος του θέλω σας είμαι
Ο θυμός της ψυχής σας»

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Καθρεπτίζομαι...




Διαρκώς αμετανόητα
καθρεπτίζομαι στους νερόλακκους

στο βάθος της λάσπης χαράζομαι ρωγμή
στην πορεία της συνείδησης

δώρο γίνομαι άχρονο…

η αγάπη δυνατή, σαν το θάνατο, ανεμπόδιστη

και εσείς οι κριτές
την ατολμία σας ανακηρύσσεται
στην πρωτιά

διαρκώς αμετανόητα λαθεύω…

«συνήθεια στοργική»