μυστικές διαδρομές

Χωρίς να θέλω να υποτάξω τα δάκρυα,
χωρίς να ξεσηκώσω της θλίψης το κεντρί,
τριγυρίζω στα αρμυρά μονοπάτια
της αφής μου.
Αν ο έρωτας είχε ανταύγειες μαύρο άσπρο
μέσα από κρυστάλλινα χείλη
θα μαγνήτιζα τον θάνατο.
Mα θυμάμαι,
κρατώντας το κέρινο πρόσωπό σου ,
έβλεπα στον καθρέφτη
το σώμα σου για το φιλί μου να ικετεύει
Σε βλέπω πάλι,
όπως θα ήθελα να ήσουν!
Μια κορυφή στο ύψος της ψυχής μου!
Σε νιώθω πάλι…
"ΣΕ μυστικές διαδρομές αρωμάτων η σιωπή μου"