Velvet Knife

«Πάει αυτό ήταν
Χάθηκε η ζωή μου φίλε,
Μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
Βρώμικα τζάμια
Και ανιστόρητους συμβιβασμούς

Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα
Που σου’ χα δείξει
Στη στροφή του δρόμου
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω,
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα
Και ούτε που θα σε ξαναδώ»

Κατερίνα Γώγου

Θέλω μια κίνηση στην κίνησή μου
Ένα διαβήτη, καμπύλες να δώσει
Στον μονόδρομο

Τεθλασμένη ευθεία
Είναι ο ήχος της άπνοιας
Μελωδικό παράπτωμα
Στην οθόνη μου

Και αυτό ο αμοιβαίος μετριασμός
Σε λαθεμένες ιστορίες
Γευματίζει αμέριμνος την παράκαμψη

Εκείνο το «πολύτιμη»,
Που πρώτη φορά άκουσα,
Τρίαινα στ’ αποφάγια των χορτασμένων

Όταν ψυχή μου ξέρεις
Λαθρομετανάστες να εξορίζεις,
Σε κάθε στροφή
Το πρόσωπό σου ανυψώνεται

***

-στη Μάγια-

Κι αν κάποτε

του Οδυσσέα τον ρόλο
με όλη μου την αγάπη
για σένα έπαιζα

δεν θα ξεχνούσα
να φάω τους καρπούς σου
και να φτύσω ευγενικά
το κουκούτσια που απλόχερα

οι Λωτοφάγοι Διαβήτες
σου δώρισαν

_ Μαρία Ροδοπούλου_


Οδηγίες Προς Αιώνια Αιωρούμενους

Προς αποφυγή Ανάγνωσης
η Γραφή της Βελούδινης
κατά την διάρκεια
των μόνιμων διακοπών σας

στην Χώρα της Ουτοπίας


Μ.Ρ.