μονόλογος μουσικής

Το δωμάτιο
καπνούς γεμάτο

Μνήμες κυκλωμένες
στα τρυφερά ψιθυρίσματα των χορδών
μιας ανυπεράσπιστης κιθάρας

Πλαγιασμένες ώρες

Στάζουν τα σκαλοπάτια των ματιών
στα αφημένα συναισθήματα
χαράζοντας γλυπτό
ψύχους αμετανόητου

Πως στροβιλίζει η ζάλη
τα στρωσίδια της ερήμωσης!

Μονόλογους μουσικής
μετρώ
καθώς τα φώτα
το δάκρυ τρεμοσβήνουν

Μελωδία χαμένης πληγής!

*

Γωγώ Πακτίτη

***

κιθαρωδός
που όλο παίζει
με σπασμένες τις χορδές
μια μουσική
που πάντα
ήτανε η ψυχή μου…
και δένει κόμπο τις χορδές
και ξαναδένει όσα ζω
με όσα ονειρεύτηκα
πως θα 'τανε ζωή μου…

…νότες που παίζουν
όσα ζήταγα να βρω
σε όσα γύρευαν
να γίνουν η ψυχή μου…

*

Γιώργος Ποταμίτης