Tρέξε

Τρέξε
Λιγότερο απ’ τον άνεμο
Να προλάβεις
Τα μαλλιά σου να δεις
Πως με τον χρόνο διακλαδώνονται

Τρέξε
Περισσότερο απ’ το κλάμα
Να παρατείνεις τη σιωπή
Της τελευταίας μνήμης

Ταυτόχρονα πήγαινε
Με την παραλλαγή της θάλασσας
Το μοιρολόι ατιμώρητο
Μη μείνει
Που γλώσσες τσάκισε βίαια
Στου πένθους τις κοιτίδες

Και σταμάτα εκεί
Σε έρωτες ορθούς
αναγνωρισμένους
Στου κορμιού τις θήκες
Που άλλοτε φιλοξενούσαν
Σπαθιά για χάδια

«τι θα γινόταν αν το βάθος μας άλλαζε;»

υ γ

ότι απέμεινε στις τσέπες
του ηττημένου
είναι που δεν ξεχνά
ονόματα αφετερίας


Γωγώ Πακτίτη