νυχτερινός περίπατος

Νυχτερινός περίπατος τα λόγια σου
Που εκβάλλουν ώρες στο μονοπάτι με τα βότσαλα.

Εκείνο το πεφταστέρι, χθες βράδυ στης μέθης το κύμα,
Δίχτυ ελπίδας στις νωχελικές αγκαλιές του αέρα.

είπα να ξεντύσω την παγωνιά με το αστρικό φως
Μιας ευχής,
Σαν στροβιλίζεσαι γύρω από την ψυχή μου.

Μα ο μπάτης παιχνίδι έστησε στην αδέσποτη μοναξιά.
Κρυφτό με τις φυλλωσιές της σιγής.

Ετούτοι οι βράχοι, αγάλματα σμιλευμένα με αφρό
Που κυβερνά παθιασμένα πλοία στην ξέρα.

Πίνω τα αμυδρά χνάρια σου σ’ ένα ποτήρι βότκα.
Γλυκόξινη παρουσία ανύπαρκτων αποσιωπητικών.

Δίχως σημεία στίξης η γραφή σου
Φωσφορίζει τον μοναδικό επιβάτη της σελίδας μου.

Λαξεύω τη ζάλη με δίκοπη πένα
Χαράζοντας αγγελία του «θα» σου.

Το μήνυμα ελήφθη
Μα ο παραλήπτης λησμόνησε τις λέξεις να κυλά.