
που έξω από την πόρτα της
υποκρισίας στερεύει το δάκρυ
του χωρισμού.
Είναι το συρματόπλεγμα της φωνής
που το ψέμα γαντζώνει
στο όνομα της συγκάλυψης
μιας άθλιας ανάγκης,
που , αλίμονο, ματώνει.
Είναι γυμνό παραστράτημα του πόθου
Που μαστιγώνεται από βροχή
όψης διχασμένης
μα και ντροπιασμένης.
Είναι η αθέατη όχθη του άβατου
που την κώμη του στα χείλη ρίχνει.
κι αυτά τον άνεμο ανατριχιάζουν
σαν το φιλί τους κάψει
τους χαμένους.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ Η ΖΉΛΙΑ
ΜΗΤΡΑ ΓΊΝΕΤΑΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
- ευχαριστώ πολύ μια φίλη για την βοήθειά της -