μηδέν χιλιόμετρα

Στάζει ο ήλιος σε μια
Δροσοσταλιά χαμόγελο
Ενός κόσμου που τον πόνο
Φτιάχνει ρακί,
Μονορούφι να καίει τα πάθη.
Παντού κυλάει η αμαρτία,
Μου έγραψες,
Με αίμα διχασμένο και ντροπαλό.
Υπάρχει ωραιότερη λέξη;
Σε ρώτησα…
Κι εκείνο το "όχι",
Ταξίδι στη γοητεία του απρόσμενου
Σκουντάει χιλιόμετρα που
Κραυγάζουν τα χείλη.
Την δική σου αλήθεια
Φόρεσε
Και ημίγυμνη η ντροπή
Είναι ηδονής παραστράτημα!

*

-αφιερωμένο στη σκοτεινή πριγκίπισσα-