Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008


Σήμερα θα κρυφτώ πίσω από συνένοχους εφιάλτες
Θα ρυμουλκήσω μικροπράγματα στα ανώφελα νοήματα

Αναρωτιέμαι αν ποτέ να χωρέσω μπορώ σε τρεμουλιασμένες λέξεις
Αν η τέχνη της δίψας πάει κόντρα στο ρεύμα

Συλλογίζομαι των πόνο των δακτύλων μου καθώς λυγίζει τη σάρκα του παραμιλητού
Και κείνα τα χιλιάδες μάτια που το φως τους αχνοφέγγουν σκηνοθεσία

Έπαψα να γητεύω χρόνο σε ψευδή χείλη

Σήμερα απολαμβάνω το γυάλινο χαμόγελο της απουσίας

Αύριο, όταν σβήσουν οι μελετημένες φωτιές θα βρεθώ μπροστά μου

Υ Γ

Σε αυτούς που σατιρίζουν υποσχέσεις…

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Μεταμόσχευση χαρακτήρα


Στο μηδέν της Γένεσης
Προφυλακτικά του μέλλοντος
Μοιράζονται στα τραπουλόχαρτα
Της Μαντείας

Εκείνος ο Χρησμός
Ήξεις Αφήξεις,
Μεταμόσχευση μασά
Χαρακτήρα σαθρού
Κυττάρου

Ρίγη κατάρας
Πυρομαχικά όψης δηλητηριασμένης
Γλύφουν τη φλέβα
Του κανονιού

Νόσος ανίατη
Η τομή μιας ιδέας
Επάρατης δημιουργίας

Ντάμα σπαθί
Κεντρί προοπτικής

Ζάλη καμένου εγώ
Η μέθη της υποταγής
Διάταγμα Ερινύας

Βεντάλια υπακοής
Το τσίμπημα στη παλάμη
Κουκούλι ερμαφρόδιτου δείχτη
Ο καπνός

Τσούγκρισμα δακτύλων
Των αιωρούμενων υπογείων
Πέρασμα δίνης ανυπεράσπιστο

***

Βάγγη(tango) – Γωγώ
Γωγώ – Βάγγη(tango)

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008


«Πάει αυτό ήταν
Χάθηκε η ζωή μου φίλε,
Μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
Βρώμικα τζάμια
Και ανιστόρητους συμβιβασμούς

Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα
Που σου’ χα δείξει
Στη στροφή του δρόμου
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω,
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα
Και ούτε που θα σε ξαναδώ»

Κατερίνα Γώγου

Θέλω μια κίνηση στην κίνησή μου
Ένα διαβήτη, καμπύλες να δώσει
Στον μονόδρομο

Τεθλασμένη ευθεία
Είναι ο ήχος της άπνοιας
Μελωδικό παράπτωμα
Στην οθόνη μου

Και αυτό ο αμοιβαίος μετριασμός
Σε λαθεμένες ιστορίες
Γευματίζει αμέριμνος την παράκαμψη

Εκείνο το «πολύτιμη»,
Που πρώτη φορά άκουσα,
Τρίαινα στ’ αποφάγια των χορτασμένων

Όταν ψυχή μου ξέρεις
Λαθρομετανάστες να εξορίζεις,
Σε κάθε στροφή
Το πρόσωπό σου ανυψώνεται
***
-στη Μάγια-

Κι αν κάποτε
του Οδυσσέα τον ρόλο
με όλη μου την αγάπη
για σένα έπαιζα

δεν θα ξεχνούσα
να φάω τους καρπούς σου
και να φτύσω ευγενικά
το κουκούτσια που απλόχερα
οι Λωτοφάγοι Διαβήτες
σου δώρισαν

_ Μαρία Ροδοπούλου_


Οδηγίες Προς Αιώνια Αιωρούμενους

Προς αποφυγή Ανάγνωσης
η Γραφή της Βελούδινης
κατά την διάρκεια
των μόνιμων διακοπών σας
στην Χώρα της Ουτοπίας


Μ.Ρ.


Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008


Μουντό απομεσήμερο
Ήλιο ξεστρατίζει
Στα ιδιοφυή χέρια νεφελώματος

Υδρατμός κραυγής
Το παράλογο του ήχου

Ερειπώνει γειτονιές
Το μονότονο μουρμούρισμα
Της σκόνης

Σχήμα γεωμετρίας
Η αναζήτηση,
Ισοπεδώνει αξίες

Η ζωή είναι θηλυκό
Καμπύλες γεμάτο
Ψηλάφημα χαρμολύπης
Καταλήξεις πορείας
Άνευ τέλους…

Γωγώ Πακτίτη


***

Μα τι περίμενες όταν διάλεγες το σχήμα σου
κολυμπώντας στης μάνας σου την ανύποπτη μήτρα;

Μήπως θαρρούσες πως οι καμπύλες
θα χαρτογραφούσαν σκοτάδι
και θα ανακάλυπταν μέρα

Ή μήπως πίστεψες
πως το πρώτο σου κλάμα
γέλιο θα γινόταν στο στόμα
μόνιμο;

Κανένα άρθρο δεν αρκει για να χαράξει πορεία
καμιά ελπίδα δεν αρκει όσο στα ράφια σου
μένει σκονισμένη

Μαρία Ροδοπούλου

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

στο χρόνο...


Σε κείνους τους χρόνους

Που η ζωή ασυνείδητη εξουσία,
Αντοχής δάχτυλα
Στερέωσε στους ώμους σου

Σε τούτους που έρχονται

Καρπός ωρίμανσης,
Στο αδιάλυτο τώρα
Με βεβαίωση ανάληψης
Έρωτα

Σε μυστική διαφάνεια

Κόκκινος οίνος
Υψωμένος ευχές
Με αναλλοίωτες γεύσεις

Σε ψυχή

Κατάθεση αιωνιότητας
Στα πέρατα της νοσταλγίας
Λεπτοδείχτης αγάπης

Σε σώμα

Συλλογισμένες ρυτίδες
Λουόμενες φωνές
Ανεμοψίθυρες ανταμώσεις
Ανάσας


***


-αφιερωμένο-