"οργασμός κυμάτων η σκέψη της καρδιάς μου"

Παράπονο

Σαν να μην άντεχε άλλο
η γυναίκα με τ’ αρμυρά μάτια

- πάντα έλεγαν πως σ’ άλλη γη
είχε το κλάμα της πρωτακουστεί –

τον ουρανό με το μεγάλο λυκίσιο στόμα
και τη θάλασσα με τα μύρια
πεινασμένα μάτια

ω ναι !
δεν άντεχε άλλο πόρτες να κλειδώνει
μα να της κλέβουνε τους τοίχους

και κίνησε λάσπη να 'βρει
που ποτέ με πρόσωπο ανθρώπινο
δεν νόθεψε τη μαγιά της

_ Στην Γωγώ Πακτίτη_

Μαρία Ρ.


Τι κρίμα!μα δεν μπορώ
τη νοσηρή εξουσία
της θηλυκότητα σας
να προσκυνήσω

"γυναίκα με μετάλαβε ο έρωτας
στις μπούκλες του να αμαρτάνω"

δεν χρωστάει ανταμοιβή
η συνουσία
απαρχαιωμένων δηλητηριάσεων

τα μάτια σας
το λόγο σαμποτάρουν

ωκεανός του ψεύδους η φωνή σας

"σε λάθος ηδονή κατέβηκα"

Η στάση σας
διακορευμένος στύλος
της ψυχής σας

βωμός η ράχη μου
στα νυχτικά αποφάγια σας

"φλεγόμενη βάτος η αντοχή μου"


_Γωγώ Πακτίτη_

παραιτούμαι...

Παραιτούμαι!

Οι λέξεις ταιριάζουν σε όλους
Μα πιο πολύ στους έχοντας
Στο στήθος αστραπές

Κι εγώ
Σβησμένη είμαι!

Η σοδειά μου απόψε
Ναυάγησε στα μυστικά

Άνυνδρα τα ματόφυλλα
Του πυρετού μου

Δεν έχω
Παρά μονάχα μορφασμό
Να σας χαρίσω!

Τώρα μπορώ με χαμόγελο
Να με ξεγελάσω!

«Λυπάμαι
Μα τις προσδοκίες μου
Ενταφίασα!»