Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009
Παράπονο
Σαν να μην άντεχε άλλο
η γυναίκα με τ’ αρμυρά μάτια
- πάντα έλεγαν πως σ’ άλλη γη
είχε το κλάμα της πρωτακουστεί –
τον ουρανό με το μεγάλο λυκίσιο στόμα
και τη θάλασσα με τα μύρια
πεινασμένα μάτια
ω ναι !
δεν άντεχε άλλο πόρτες να κλειδώνει
μα να της κλέβουνε τους τοίχους
και κίνησε λάσπη να 'βρει
που ποτέ με πρόσωπο ανθρώπινο
δεν νόθεψε τη μαγιά της
_ Στην Γωγώ Πακτίτη_
Μαρία Ρ.
Τι κρίμα!μα δεν μπορώ
τη νοσηρή εξουσία
της θηλυκότητα σας
να προσκυνήσω
"γυναίκα με μετάλαβε ο έρωτας
στις μπούκλες του να αμαρτάνω"
δεν χρωστάει ανταμοιβή
η συνουσία
απαρχαιωμένων δηλητηριάσεων
τα μάτια σας
το λόγο σαμποτάρουν
ωκεανός του ψεύδους η φωνή σας
"σε λάθος ηδονή κατέβηκα"
Η στάση σας
διακορευμένος στύλος
της ψυχής σας
βωμός η ράχη μου
στα νυχτικά αποφάγια σας
"φλεγόμενη βάτος η αντοχή μου"
_Γωγώ Πακτίτη_