Παράπονο

Σαν να μην άντεχε άλλο
η γυναίκα με τ’ αρμυρά μάτια

- πάντα έλεγαν πως σ’ άλλη γη
είχε το κλάμα της πρωτακουστεί –

τον ουρανό με το μεγάλο λυκίσιο στόμα
και τη θάλασσα με τα μύρια
πεινασμένα μάτια

ω ναι !
δεν άντεχε άλλο πόρτες να κλειδώνει
μα να της κλέβουνε τους τοίχους

και κίνησε λάσπη να 'βρει
που ποτέ με πρόσωπο ανθρώπινο
δεν νόθεψε τη μαγιά της

_ Στην Γωγώ Πακτίτη_

Μαρία Ρ.


Τι κρίμα!μα δεν μπορώ
τη νοσηρή εξουσία
της θηλυκότητα σας
να προσκυνήσω

"γυναίκα με μετάλαβε ο έρωτας
στις μπούκλες του να αμαρτάνω"

δεν χρωστάει ανταμοιβή
η συνουσία
απαρχαιωμένων δηλητηριάσεων

τα μάτια σας
το λόγο σαμποτάρουν

ωκεανός του ψεύδους η φωνή σας

"σε λάθος ηδονή κατέβηκα"

Η στάση σας
διακορευμένος στύλος
της ψυχής σας

βωμός η ράχη μου
στα νυχτικά αποφάγια σας

"φλεγόμενη βάτος η αντοχή μου"


_Γωγώ Πακτίτη_