Παρουσία του αγίνωτου εσύ
Σε ποιο άγνωστο εντός μου
Κατοικείς;
Όσα ανάθρεψα ματόφυλλα,
Τους όρκους μου να παραβλέψουν
Κρίκοι καμώθηκαν
Στης αβεβαιότητας τα συντελεμένα
Άκου!
Ότι η σκέψη σχημάτισε
Στους τοίχους
Ο ήχος τις γωνίες
Επιβεβαίωσε
Δεν θέλει «έρωτα» η ανάμνηση
Παρά μια τζούρα καφέ
Για να σβήσει…
«προβολέας στο αντιανεμικό παρελθόν»
ευχαριστώ την tango για την φωτογραφία
