Ακούω…
Συνέχεια ακούω…
Μα χαραγμένη είμαι στους ήχους
Της γλώσσα σας σαν τεμαχίζει
Άσπονδους

Ξέρω να ακούω
Μα στο μυαλό μου στριγκλίζουν
Οι φωτιές σας σαν καυτηριάζουν
Αλλιώτικους

Τους ήχους ανάποδα γυρίζω
Μήπως κώδικας γίνουν
Στα γρατζουνισμένα δόντια σας
Και πάψουν να πτύουν αφωνία

Στη μουσική σας βυθισμένη
Να με χορέψω ξέχασα
Ανέγγιχτη

Πόσο αδύναμη είμαι!

Είναι η μνήμη πιο δυνατή
Στο πάλι του λάθους

Χρόνια
Μια ταμπέλα φωτεινή
Στο μέτωπο αναβοσβήνει

«διανυκτερεύω»

Οι μεγάλοι γυαλιστεροί δρόμοι
Μαστίγιο έχουν στα πέλματα

Στο γείσο των μαλλιών μου στέκομαι
Αίμα στάζοντας
Στις δονήσεις της απαγορευμένης λωρίδας

Ήρθα εδώ
Στη χούφτα κρατώντας
Τους σηματοδότες αρμούς του αντίλαλου
Σαν στριγκλίζουν οι ρόδες

Η οδός μου
Μια στάση λύτρωσης
Στην αγωνία σας

Στην αγορά των προϊόντων
Οι φωνές σας άδειες!

Με φέρω ανώνυμη στην ψυχή
Να προλάβω να με γνωρίσω…

«δεν διανυκτερεύω»

Όποιος έρχεται αξόδευτος ας κοπιάσει…

Πάνω στο φτερό
Δίχως άνεμο κεραυνοβόλο
Ανταμώνομαι
Τις ώρες μου να κουρνιάσω
Ανυπάκουη

Τριγύρω στο στήθος
Πλέκω ρυθμό
Με ήλιο ντυμένη
Βηματίζω

Σε ουρανό
Που σφυρίζει θάλασσα
Βαπτίζομαι

Πάνω σε βράχο
Μεθυσμένη άμμος
Μεταφέρομαι

Εκεί
Υψώματα ανύπαρκτα
Σκιές ανίδεες
Με μάτια άμαθα

Ταξίδι αγκαλιάζω
Ανοιχτά των απολαύσεων…

Υ. Γ.

Ο νους ας ξυπνά φωνές στις διακοπές…

Όταν μπορείς
το ανέφικτο να παραδεχτείς
στο πέρασμα του σήμερα,
διαχέεσαι επιθυμία

Επώδυνες παραβάσεις του αύριο;

Τώρα που δεν είσαι όνειρο
θύμισες ξανά επιφύλαξη!

Βαρύ δειλινό η ψυχή
σε ότι πίσω άφησε!

Άσε με να μαντέψω…

Στην αντίπερα όχθη
δεν υπάρχει δίλλημα.
Στους ώμους τα λάθη
καταλάγιασαν.

Εκείνες οι αμαρτίες
με καλούν διάσπαρτες!

Δεν μαντεύω!

Το όνομά μου
«γέννα» το κατάκτησε!

Υ. Γ.
Κατά την παρούσα ημέρα
που ανατέλλει η σκέψη!

Στο προσεχές μέλλον
υποκλίνεται το καινούριο!

Γωγώ Πακτίτη