Ακούω…
Συνέχεια ακούω…
Μα χαραγμένη είμαι στους ήχους
Της γλώσσα σας σαν τεμαχίζει
Άσπονδους
Ξέρω να ακούω
Μα στο μυαλό μου στριγκλίζουν
Οι φωτιές σας σαν καυτηριάζουν
Αλλιώτικους
Τους ήχους ανάποδα γυρίζω
Μήπως κώδικας γίνουν
Στα γρατζουνισμένα δόντια σας
Και πάψουν να πτύουν αφωνία
Στη μουσική σας βυθισμένη
Να με χορέψω ξέχασα
Ανέγγιχτη
Πόσο αδύναμη είμαι!
Είναι η μνήμη πιο δυνατή
Στο πάλι του λάθους
