Τρίτη 3 Ιουνίου 2008

τι λες;

Οργώνω στο όνειρο μα φυτρώνει γκρεμός
φυτεύω στον γκρεμό και βλασταίνει πατημένη γη…
Στην πρώτη στροφή ένα πουλί
με σημαδεύει με το ράμφος και λέει
καλά ήμουν άγονο
τώρα παλεύεις με ίχνη
μα τα ίχνη γυρεύω του λέω…
δεύτερη στροφή δε βρήκα
ούτε ίχνη
και ξέρω πως άλλη στροφή στο όνειρο δεν υπάρχει
μόνο ανεπεξέργαστη γη για χαμένα βήματα
τι λες;
πάμε;

Γιώργος Ποταμίτης

Πάλι βρέχει μοναξιά σε βήματα χαμένα.
Σε κάθε στροφή,
σε κάθε γκρεμό
χορτάρι υγρής προσμονής.
Ένα τσιγάρο σύννεφο
να πεταρίσει η ψυχή μου,
στ' ακατέργαστα τ’ ονείρου σκαλιά,
στο γύρισμα του χρόνου
που σιωπηλά ακολουθεί τα ίχνη μου.
Αθέατη να είμαι δίπλα σου
να καίνε οι παλάμες
τις νύχτες
που κουρνιάζουν οι σμιλευτές
στο χάρτινο καλέμι του Εγώ τους.
Μα περπατάμε ψηλά,
λύνοντας το ζωνάρι της καρδιάς
που αγέννητες ελπίδες σπέρνει.
Τι λες;
θα κινήσουμε ;

Γωγώ Πακτίτη
*
"ευχαριστώ τον Γιώργο Ποταμίτη για την φωτογραφία που έφτιαξε"