Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

μονόλογος μουσικής


Το δωμάτιο
καπνούς γεμάτο

Μνήμες κυκλωμένες
στα τρυφερά ψιθυρίσματα των χορδών
μιας ανυπεράσπιστης κιθάρας

Πλαγιασμένες ώρες

Στάζουν τα σκαλοπάτια των ματιών
στα αφημένα συναισθήματα
χαράζοντας γλυπτό
ψύχους αμετανόητου

Πως στροβιλίζει η ζάλη
τα στρωσίδια της ερήμωσης!

Μονόλογους μουσικής
μετρώ
καθώς τα φώτα
το δάκρυ τρεμοσβήνουν

Μελωδία χαμένης πληγής!
*
Γωγώ Πακτίτη
***
κιθαρωδός
που όλο παίζει
με σπασμένες τις χορδές
μια μουσική
που πάντα
ήτανε η ψυχή μου…
και δένει κόμπο τις χορδές
και ξαναδένει όσα ζω
με όσα ονειρεύτηκα
πως θα 'τανε ζωή μου…

…νότες που παίζουν
όσα ζήταγα να βρω
σε όσα γύρευαν
να γίνουν η ψυχή μου…
*