η χαραγμένη καρδιά
Εδώ αλλάζει κάθε ώρα ο καιρός
λες και αλλάζει η άβυσσος
και διάθεση και σκέψη…
κάτω απ’ τα δέντρα τα νεκρά
ψάλλουνε μόνα τους τα «σ’ αγαπώ»
μα δεν υπάρχει χαραγμένη ούτε μια καρδιά
σε όλο το δάσος για να τα πιστέψει…
Εχτές ελάβαμε εντολή
για ενός καινούριου αρχάγγελου την στέψη
μα δεν περισσεύει φωτοστέφανο σωστό
(βλέπεις οι εκστρατείες προς το φως
τα έχουν όλα καταστρέψει…)
Στείλε μου σε παρακαλώ
εκείνη την καρδούλα που είχες ζωγραφίσει
με το βελάκι και το «σ’ αγαπώ»
θέλω από μέρες να ρωτήσω τον θεό
εάν μπορεί τη στέψη να ευλογήσει
με μια καρδούλα χάρτινη
αντί με φωτοστέφανο σπασμένο και μισό
και αν με το βέλος θα άφηνε
τον άγγελο στα δέντρα εδώ να ξύσει
στην ίδια τη μεριά που ξύναμε αγκαλιά
όσα ποτέ η άβυσσος δεν βλέπει όταν κοιτά
μα ούτε κι ο χρόνος τόλμησε
ποτέ του να τα σβήσει…
Σε στολίδια περίσκεψης
Κρύβεται ο καιρός
Δεν είναι μόνος!
Πίσω από τον στοχασμό
Με την αγάπη
Μαντεύει
Κάποτε ένα δάκρυ
Στις ρίζες του νου
Είχα φυτέψει
Στο σκοτάδι
Ανώδυνα στρογγύλευε
Μα όσο ψηλάφιζε το φως
Οδυνηρά υποψιαζόταν
Όσο το βλέμμα
Χάραζε «σ’ αγαπώ»
Η ερμηνεία
Λυγμό έκανε το κρίμα
Προς…ευχές σμιλεύω
Τους εφιάλτες
Έρωτα να κάνει
Γωγώ Πακτίτη
