φωνή μου...

Φωνή μου,
ένας λυγμός σε πνίγει
καθώς με την ψυχή συνομιλείς.
Τις χορδές ενός βιολιού
δανείστηκες
το κλάμα του να σιγοντάρεις.
Δοξάρι,
οι χτύποι της καρδιάς
που με χέρια οστεωμένα
ενός γέροντα χρόνου
παίζεις το φάλτσο σου
μοιρολόι.
Πάνω σε σάπιο
χαρτί πενταγράμμου
με νότες μαύρες αράχνες
ιστός φονιάς
τον ήχο σου πλέκει.
Φωνή μου,
από τα βάθη του εντός μου
πάλλεσαι
σαν ξέσπασμα βροχής
σα τίναγμα σαΐτας σαύρας.
Οι κραδασμοί σου,
τους φόβους διώχνουν
σε μια σιωπή εξορίας.
Φωνή μου, γίνε κραυγή
ένας θάνατος γίνε...