οδοιπόρος μνήμης

Οδοιπόρος της μνήμης μου,
Ταξιδεύω ξυπόλυτη στην ασμίλευτη
Μορφή σου, που μέρες τώρα σφυροκοπά
Τις αισθήσεις μου.
Περιήγηση αποστάσεων
Της ματιάς μου η θλίψη,
Ακολουθεί χνάρια άσβεστα
Στου χρόνου τα βήματα.
Κατοικείς στα ανομολόγητα
Πάθη μου,
Του χαραγμένου εαυτού μου,
Σαν φως ανυπάκουο
Της λογικής.
Οι άγγελοι της σιωπής μου,
Τραγούδι κάνουν το κορμί
Να φτάσει όραμα
Στης αγάπη σου το βλέμμα.

Στον αέρινο έρωτά μου κατοίκησε,
Να με γεννήσεις, να με μεγαλώσεις,
Να με πεθάνεις,
Στων χειλιών σου τα μυστικά.

«όταν κρυφά στενάζει το αντίο,
Η ελπίδα αφουγκράζεται
τον πόνο;»

*

-ανατολικά της Αττικής-