ήμουν οι ώρες...είμαι ο χρόνος...

Χαμένος στον καιρό των σιωπών,
έγινες λεπτοδείχτης φονεμένων στιγμών
του ανόρεκτου ρολογιού σου.

«Ήμουν οι ώρες σου
στους λευκούς αριθμούς της κούρασης!»

«Ήμουν η άπλα του καιρού
στα σταματημένα όνειρα της προσδοκίας σου!»

«Ήμουν το πρωινό κουδούνι
στο πρώτο χασμουρητό της μέρας!»

Ποιους μυστικούς διαδρόμους διασχίζεις,
στη κόψη διχασμένου ξυραφιού,
που δείχτες φαντάσματα
σέρνουν σεντόνι
στην άρνηση της ψυχή σου;

Ποιο ξεκούρδιστο πρέπει
αγκομαχεί στα γρανάζια
του αλάδωτου εντός σου;

«Είμαι ο χτύπος της αγάπης
που ακάματα προσμένει
το ξημέρωμα του χαδιού σου!»

«Είμαι η μουσική των χειλιών
που φιλά στο μέτωπο
τις καλημέρες σου!»

«Είμαι η αύρα του χρόνου
που ατσαλάκωτα γέρνω
στο προσκέφαλο σου!»