ανέλπιδο όνειρο

Φορούσε πάντα,
το ξεχασμένο χαμόγελο
των άλλων,
κρατώντας σφιχτά
τους αριθμούς
των περαστικών.
Μετρούσε αγάλματα
σε πλατείες θύματα,
λερωμένα από άπιστα
περιστέρια.
Στο άδειο σπίτι,
η κάψα του παράθυρου
έκαιγε τη γιορτή της
που χρόνια χάραζε
στους τοίχους.
Είχε πολλά να κάνει
στα χέρια της μοναξιάς,
μα ποτέ δεν μάλωσε με τον
χρόνο για να θάψει
ένα ανέλπιδο όνειρο.
Δεν βρήκε κουράγιο
να στήσει βάραθρο
στον άγνωστο Χ.

"η αγάπη δεν είναι ψηλά,
η αγάπη ζει στη μέση της καρδιάς"

*

εμπνευσμένο από το "ο άγνωστος Χ"

της Μύριαμ