Που είσαι ?
σε σένα αναφέρομαι ?
στο χάρτη πια παλάμη καρφωμένη
ακόμη ταξιδεύει ?
πως σε λένε?
γιατί είσαι ακόμη ντυμένη?
σε ποια γειτονιά των ψιθύρων κατοικείς ?
έχει ταυτότητα το κουδούνι της πόρτας σου
κ ο τοίχος σου, μήπως δαχτυλικά αποτυπώματα
δίχρωμης προβολής ?
γιατί φοράς μαύρα ?
ποιο φιλί της αλφαβήτου αργοπεθαίνει
στην ορκομωσία των ‘άλλων’ ?
υπάρχει ερμηνεία ορθογραφική των όρκων
στο βαθύ bleu της ψυχής ?
είναι τόσο υγρές οι εκδοχές του λεξικού
ξεβράζουν αργά στις ακτές της ,μυστικές συνουσίες
διαλεκτών αρωμάτων …
Είμαι παντού,
δεν με βλέπεις;
Δεν έχει τοπογράφο η αφή μου.
Γραμμογραφώ ατσαλάκωτους διαλογισμούς.
Το όνομά μου, «εσύ»
Ντυμένο όνειρο
στην ημίγυμνη στάλα
του τοίχου σου.
Ανεξάρτητη γυρνώ
δίχως καρφιά στα μάτια
Το «ΑΛΦΑ»
της πνοής σου μην υπερβώ.
Ταυτότητα άνευ εικόνας
κείνο το χάρτινο γέλιο
στον όρκο του δυσλεκτικού λεξικού.
Το «μαύρο», κάλυψη ερμηνείας
στο σταυρωτό διάγραμμα των φιλιών.
Συνουσία αρωμάτων
οι υγρές συλλαβές…
γωγώ
δεν με βλέπεις;
Δεν έχει τοπογράφο η αφή μου.
Γραμμογραφώ ατσαλάκωτους διαλογισμούς.
Το όνομά μου, «εσύ»
Ντυμένο όνειρο
στην ημίγυμνη στάλα
του τοίχου σου.
Ανεξάρτητη γυρνώ
δίχως καρφιά στα μάτια
Το «ΑΛΦΑ»
της πνοής σου μην υπερβώ.
Ταυτότητα άνευ εικόνας
κείνο το χάρτινο γέλιο
στον όρκο του δυσλεκτικού λεξικού.
Το «μαύρο», κάλυψη ερμηνείας
στο σταυρωτό διάγραμμα των φιλιών.
Συνουσία αρωμάτων
οι υγρές συλλαβές…
γωγώ
