Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

αντίσκηνο απουσίας


Στρατοπεδεύει εδώ,
στους μαυρισμένους καιρούς
των αποστάσεων.
Αντίσκηνο της απουσίας,
νοτισμένα όνειρα
που μουχλιάζουν γη.
Δυο θάλασσες στην άκρη
της μοναξιάς.
Μια γαλανή, μια κόκκινη.
Γωνίες λιμνάζουσες
που βάφουν δάκρυ πινέλου,
στη διαχωριστική γραμμή.
Παύλα… παύλα… παύλα…
Σειρές κουραστικές
με κενό μονότονο …
Σε τούτη τη λαίλαπα αγωνίας,
κατοικοεδρεύει
σαν γυμνοσάλιαγκας
που σέρνει τις ουσίες του.

«φόβητρο του *αιωρείται*
η σκιά της απελπισίας…»