Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

το ανεκπλήρωτο των κυμάτων

Είδα όνειρο, μάτια μου,
Πως έσκυψε λέει η καρδιά να θωπεύσει
Το ανεκπλήρωτο των κυμάτων.
Το κλάμα μεθυσμένο από ευωδιές
Αόρατες, που τη θάλασσα λιγώνουν,
Παιχνίδιζε στα δάχτυλα.
Βότσαλα, που κυλούν βασανιστικά
Στα ξεραμένα χείλη.
Ταξίδι στα βήματα του καθρέπτη
Το βλέμμα ανάβει.
Τις ρυτίδες της ψυχής
Με την αφή απαλύνω,
Μήπως τούτες τις χαρακιές
Απ’ το πρόσωπο ξορκίσω.
Σκέφτηκα να ζωγραφίσω τη νιότη
Τον χρόνο να ξεγελάσω,
Μα δεν μου πηγαίνει ένα ταλέντο ξένο.
Μονάχα με τις λέξεις συνομιλώ
Κι εκεί αφήνω τα νεαρά σημάδια μου.
Ξετύλιξε αγάπη μου το σμαραγδένιο
Όνειρο στα ίχνη του έρωτα
Κι άσε με στη κόκκινη γραμμή
Στο μέτωπό σου να κατοικήσω.