Μ’ ακούς;Ξεδιπλώνω τον ήχο του βιολιού
Πάνω στα μαλλιά σου
Ανέμελα να σε συναντήσει
Κάθε βράδυ στα αργοπορημένα
Όνειρα που στήνουν χορό
Στις ερωτικές σταγόνες της βροχής.
Με νιώθεις;
Ο ίσκιος μου αναπάντεχος φρουρός
Ξαποσταίνει στους ώμους σου
Χαϊδεύοντας το φιλί
Στους περιπάτους του κορμιού σου
Με αφή ψυχής
Να παγιδέψει τη τρικυμία στο στήθους σου.
Μύρισε τούτο το πρωινό άφοβα
Κι άσε το τραγούδι της ανεμώνης
Να ζεστάνει τη φωνή μου
Για να μπορώ να σου μιλώ
Και να θεριέψει το χέρι μου
Για να μπορώ να σου γράφω.
- αφιερωμένο-
