εμπνευσμένο...

«τα τσιγάρα που κάηκαν απόψε
Το οινόπνευμα που πέρασε στο αίμα
Κι η ποίηση μια γριά πόρνη
Δε σε κατηγορεί ποτέ για τίποτα
Αφήνει το τηλέφωνό της
Κρυφά στην τσέπη σου
Και σ’ εκλιπαρεί να την επισκεφθείς»

«κάποτε πηγαίνεις»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΟΛΙΑΣ ( ΟΝΕΙΡΟΔΡΑΜΑ )

*

Φτάνω,
Μ’ ένα παλτό στους ώμους φθαρμένο
Με δάχτυλα κίτρινα από νικοτίνης ερινύες
Το χέρι δεμένο με κόκκινο πανί
Για να θυμάται πως δεν ξέρει…
Σταυρώνω τους ιδρωμένους κόμπους
σε σεμνή στάση ικεσίας
Μήπως μπερδέψει το βλέμμα εκείνο,
Το απλανές από κομμάτια φθοράς.
Καθισμένη σταγόνα από ρούμι
Η ποίηση, οδυνηρά στενάζει
Ανίδεες γραμμές
Σε κρυστάλλινη σφαίρα.

Δεν είναι που γέρασε εκείνη,
Είναι που ώριμη ξεχωρίζει
Τις κακοτοπιές…
Κι εγώ χαϊδεύω τους κροτάφους της
Μήπως και λίγη σοφία κλέψω…

*

ΓΩΓΩ