μόνη μου συντροφιά

Τα όνειρά μου,
Κρεμασμένα σ’ ένα αστέρι είναι
Σαν εκκρεμές που ταλαντεύει τη μοναξιά.
Το δάκρυ τους κάθε πρωί πίνω,
Μήπως και ξορκίσω τη θλίψη τους
Και χαμόγελο τους φορέσω.
Κοχλάζει ο έρωτας
Στο βάρος της σιωπής.
Μόνη μου συντροφιά,
είναι οι ψίθυροι
Των φύλλων που με τον άνεμο
Ερωτοτροπούν.
Δεν αντιγράφεται το πάθος, ψυχή μου!
Μη προσπαθείς να μου μοιάσεις.
Δεν έχω πρόσωπο
Και είναι δύσκολο να μ’ αντιγράψεις!