Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

...κάτι έφταιγε...


κι όμως κάτι έφταιγε...
ένας κρεμασμένος ήλιος,
που η θηλιά του έσφιγγε τη μέρα.
Ένα αδιόρατο φεγγάρι
Που έσταζε βήματα
Στης αγχόνης τη νιότη.
Μα εγώ,
Να ξεστρατίσω δεν μπορούσα
Από τo θολό κάλεσμα της πομπής
Που μετρούσε τους ράθυμους
Σφυγμούς μου.
Ναι, κάτι έφταιγε…
Ο ξένος που δεν τόλμησε…
Ο οικείος που δεν θέλησε…
Ο έρωτας
Που ο μαγνήτης του
Αποφορτίστηκε...

εμπνευσμένο από την Myriam