άτιτλο

Γεννήθηκα σε μια ραγισμένη τροχιά
Από κύκλους ματωμένων δακτύλων,
Που προσπαθούσαν να βυζάξουν τη ζωή.
Περπάτησα σε στρογγυλά αγκάθια
Στρωμένα από ενήλικες φονιάδες,
Που επιτήδεια ξέρουν να κρεμούν
Σε λαιμητόμους τα παιδικά όνειρα.
Έσυρα το σώμα μου σε δραπέτες ανέμους,
Κουρελιάζοντας τα λιγοστά ρούχα της ψυχής μου,
Που σκορπίστηκαν σε τάφους φαντασμάτων.
Συνομιλούσα με το Θεό,
Για να μου πει, πως γίνεται οι άγγελοι
Να γεύονται πριν θανατωθούν το μαρτύριο
Του δηλητηριασμένου ήχου της αφάνειας.
Έκανα ανακωχή με τις ενοχές,
Προσφέροντας τα κόκκινα μάτια μου
Σε δάκρυα σουβλερά από πόνο,
Μήπως και ξεγελάσω τη ντροπή.
Και ζω σ’ ένα κόσμο
Γεμάτο ανέφικτες παραστάσεις,
Που μου επέβαλαν οι μάρτυρες χαμαιλέοντες
Γιατί λέει, ότι αν ονειροπόλα είμαι,
Θα μαστιγώσω το ψέμα
Και δεν θα υπάρχει τροφή για ανθρωποφάγους.

Αρνούμαι ν’ ασπαστώ τη μιζέρια τους
Και χτίζω τα στριμωγμένα θέλω μου
Σε βάσεις από λέξεις - πράξεις…